اُرا واشینگتن: ملکه‌ای در دو زمین که جهان او را نادیده گرفت
اُرا واشینگتن یکی از برجسته‌ترین زنان ورزشکار سیاه‌پوست قرن بیستم بود که با وجود استعداد و توانایی شگفت‌انگیز، در سایه تبعیض‌های نژادی و جنسیتی، فرصت شکوفایی و شناخته‌شدن جهانی را نداشت.
اُرا در اواخر قرن نوزدهم در یک خانواده کشاورز در ایالت ویرجینیا آمریکا متولد شد و دوران کودکی سختی را در شرایط اقتصادی دشوار و فضای تحقیرآمیز قوانین جداسازی نژادی گذراند. در نوجوانی، با موج مهاجرت سیاه‌پوستان به شهرهای شمالی آمریکا، به فیلادلفیا نقل مکان کرد و آنجا با دنیای جدیدی از فرصت‌ها، از جمله حضور زنان سیاه‌پوست در ورزش، روبه‌رو شد.
نخست تنیس را در باشگاه YWCA آغاز کرد و طی کمتر از چند سال، در مسابقات ملی زنان سیاه‌پوست به موفقیت رسید. بین سال‌های ۱۹۲۵ تا اواخر دهه ۳۰، بارها قهرمان مسابقات انفرادی و دونفره انجمن تنیس آمریکایی‌ها (ATA) شد و عنوان یکی از بهترین بازیکنان سیاه‌پوست تاریخ این ورزش را از آن خود کرد. تنیس برای او تنها یک عرصه موفقیت نبود، بلکه تبدیل به ابزار اثبات شایستگی زنان و سیاه‌پوستان شد؛ اما درهای تورنمنت‌های مهم و جهانی به دلیل نژادپرستی به رویش بسته بود، همان‌طور که سال‌ها بعد آلتیا گیبسون به عنوان اولین زن سیاه‌پوست اجازه حضور در گرنداسلم را پیدا کرد.
فعالیت‌های اُرا واشینگتن به اینجا ختم نشد. او در بسکتبال نیز ستاره تیم‌هایی مانند فیلادلفیا تریبیونز شد. بازی‌های او، چه در زمین تنیس و چه در سالن بسکتبال، نگاه تحسین‌برانگیز تماشاگران و اهالی رسانه را به دنبال داشت، اما شهرتی فراگیر نیافت و هیچ‌گاه، حتی در اوج درخشش، امکانات و ثروت ورزشکاران سفیدپوست نصیبش نشد.
اُرا واشینگتن به دلیل جنسیت و نژاد، همواره با بی‌توجهی و تبعیض مواجه بود. زندگی شخصی او نیز، به دلیل گرایش همجنس‌گرایانه‌اش، در معرض طرد دوچندان قرار گرفت و باعث شد بسیاری از افتخارات و زحماتش حتی توسط جامعه خود نیز نادیده گرفته شود. خانواده‌اش، به‌ویژه در سال‌ها و دهه‌های بعد، روایت‌های شفاهی از بزرگواری، صداقت و شجاعت اُرا را ثبت کردند و یاد او را زنده نگه داشتند.
ثبت دستاوردهای این قهرمان نادیده‌گرفته‌شده، امروز برای هر ایرانی علاقه‌مند به تاریخ ورزش و مبارزات اجتماعی، یک ضرورت است. اُرا واشینگتن نمونه بارزی است از اینکه چگونه استعداد و تلاش می‌تواند بر موانع غلبه کند، حتی اگر نتیجه‌اش تا سال‌ها دیده نشود.
نظرات